Το ωΐδιο ή αλευράς ή χολέρα ή σίρκος, όπως συνηθίζεται να λέγεται στην περιοχή μας, είναι η σοβαρότερη ασθένεια του αμπελιού στην Κρήτη. Ευνοείται από τις ξηροθερμικές συνθήκες που συνήθως επικρατούν το καλοκαίρι και αντίθετα με τον περονόσπορο δεν χρειάζεται βροχή ή δροσιά για να μολύνει τα κλήματα.

Αν το ωίδιο δεν καταπολεμηθεί έγκαιρα, μπορεί να καταστρέψει την παραγωγή τελείως, προσβάλλοντας τα σταφύλια τα οποία καλύπτονται από ένα χαρακτηριστικό αλευρώδες επίχρισμα (σκόνη). Η προσβολή των σταφυλιών μπορεί να γίνει οποτεδήποτε από την καρπόδεση μέχρι το γυάλισμα των ραγών και να έχουμε νωρίς πτώση ραγών, αργότερα σταμάτημα της ανάπτυξης και ωρίμασης των ραγών ενώ σε οψιμότερες προσβολές έχουμε λέκιασμα, σχίσιμο των ραγών και δευτερογενείς σήψεις.

Για σωστή καταπολέμηση του ωιδίου χρειάζονται προληπτικές και αν χρειαστεί θεραπευτικές επεμβάσεις στα εξής βλαστικά στάδια , ανάλογα με την προσβολή:
*Λίγο μετά την έκπτυξη των οφθαλμών,
*Κατά την άνθηση με σκόνισμα από θειάφι,
*Λίγο μετά την καρπόδεση.
*Στη συνέχεια γίνονται ψεκασμοί ανάλογα την ένταση της ασθένειας.

Οι άριστες θερμοκρασίες για τη μόλυνση του αμπελιού από τα σπόρια (κονίδια) του ωιδίου είναι 20 με 25ο C. Η υψηλή σχετική υγρασία ευνοεί την παραγωγή κονιδίων. Σχετική υγρασία πάνω από 40% θεωρείται ικανοποιητική για τη βλάστηση των κονιδίων και τη μόλυνση του αμπελιού. Η ανοιξιάτικη αραιή συννεφιά με καταχνιά που λιγοστεύουν το φως στον αμπελώνα ευνοεί τις προσβολές.
Η αντιμετώπιση του ωιδίου για να είναι αποτελεσματική πρέπει να είναι συνεχής. Συστήνονται επεμβάσεις με επιπάσεις σκόνης θειαφιού ή ψεκασμούς με σκευάσματα βρέξιμου ή υγρού θειαφιού, καθώς και με κατάλληλα και εγκεκριμένα ωιδιοκτόνα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στις κατάλληλες δόσεις ,μόνα τους ή σε συνδυασμό με σκευάσματα καταπολέμησης του περονόσπορου και της ευδεμίδας αργότερα.

Τέλος, στα αμπέλια Βιολογικής καλλιέργειας, έχει ιδιαίτερη σημασία η προληπτική και έγκαιρη εφαρμογή σκευασμάτων θείου, μιας και δεν έχουμε την πολυτέλεια της επιλογής των θεραπευτικών σκευασμάτων που έχουμε στη συμβατική καλλιέργεια.

Άρθρο του Μάνου Ροδανάκη για την εφημερίδα “Σητειακά”